(Westland, 22 februari 2025, nummer 484). Excuses maken, en dan bedoel ik écht excuses maken, vinden veel mensen lastig, die hebben moeite om toe te geven dat ze iets verkeerd hebben gedaan. Terwijl het toch zo mooi menselijk is.
Het synoniem sorry is inmiddels doorweekt verwaterd, zo veel dat schuldigen denken dat daarmee ook de verantwoordelijkheid en eventuele gevolgen er eigenlijk niet meer toe doen. Ik heb toch sorry gezegd…
Inhoudelijk waardeloos
Politici gebruiken de verontschuldiging ook nogal eens gewoon als een zakelijk en tactisch werkinstrument om de tegenstander in een debat de wind uit de zeilen te nemen. Dan heeft sorry het effect van een afgestompt stopwoordje. Wel gezegd, maar inhoudelijk waardeloos. Zonder betekenis.
Dat schoot afgelopen woensdag allemaal door mijn hoofd toen wethouder Carlieke van Staalduinen publiekelijk excuses aanbood over een fout die gemaakt is bij de interpretatie van de Huisvestingsverordening. Ze noemde wel dat die ontdekt was door GBW-raadslid André van den Berg en CDA-raadslid Kevin Klinkspoor.
Niet alleen zij
Maar ze erkende haar fout en wees er onmiddellijk op dat niet alleen zij, ook de gemeente Westland en eveneens allerlei andere omliggende gemeenten diezelfde fout hadden gemaakt. Als het breder verkeerd is gegaan, wordt je eigen schuld kleiner, zoiets.
‘Dus ik sta hier niet alleen bewust de Raad voor te liegen’, zei ze terwijl niemand anders dat had gezegd. Waarna – enigszins automatisch – excuses werden uitgesproken. Niets even persoonlijk naar de twee doortastende raadsleden. Gewoon, dank Kevin en André…
Laat staan Sorry
Die Huisvestingsverordening was eerder deze week ook besproken tijdens de wekelijkse collegevergadering. In de besluitenlijst wel een toelichting wat er allemaal is gebeurd en dat gebleken is dat het college niet goed zat. Maar niets over de ‘ontdekkers’ van de verkeerde interpretatie. Ook niet dat het college, of de wethouder, iets zou erkennen. Laat staan sorry zeggen.
Politieke achtergrond
Voor Van Staalduinen is dus nu de kous op dit punt totaal af. Nog sterker, wat er allemaal gebeurde, zo zegt ze desgevraagd, is niet tegen haar persoonlijk gericht. Wel liet ze weten dat ‘deze rel’ wel een duidelijk politieke achtergrond heeft. Naar de verkiezingen van maart 2026.
In de wandelgangen van GBW en CDA zijn wel andere geluiden te worden. Daar vinden ze het ongetwijfeld nog te vroeg om nu al aan een verkiezingscampagne te beginnen. Dat dat dit keer nog haar geluk is geweest. Maar daar hoor je ook harde kritiek op haar functioneren als wethouder. Zelfs op haar manier van excuseren.
Taalpurist
Tijdens die raadsvergadering woensdag moest ook het woordelijk verslag van de vorige raadsvergadering worden vastgesteld. Normaal is dat nog minder dan een hamerslag, nu ook. Dit keer is dat opmerkelijk verwonderlijk omdat Westland Verstandig-fractievoorzitter Peter Duijsens de vorige keer een ander raadslid had gekritiseerd ‘dat ‘ie de boel maar zat op te geilen’.
Dat was tegen het zere been van raadsvoorzitter én taalpurist Bouke Arends die pleitte voor welvoeglijk taalgebruik en zei dat dat bewuste woord maar geschrapt zou moeten worden uit het verslag.
Maar het bleek er gewoon nog in te staan, ook de taalzuiverende oproep van de burgemeester. Vergeten? Niet gelezen? Of gewoon: Bouke zegt wel meer eens wat!
De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.
Niet voor niets heet het liedje Sorry seems to be the hardest word.
Voor veel mensen is excuses maken kwetsbaar maar toch eerzaam.
Wethouder Van Staalduinen deed het wel, maar de manier waarop zei hij meer.
Wat is er toch verkeerd aan om oprecht toe te geven dat je iets fout hebt gedaan en excuses aan te bieden?